Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Κάπως έτσι θα περιέγραφα την σύντομη εμπειρία μου στο μαγευτικό ταξίδι που λέγεται Κίνημα Αλλαγής.
Για τους σινεφίλ θα το παραλλήλιζα με την φανταστική ζωή του Μπέντζαμιν Μπάτον. Όπως θυμάστε ο πρωταγωνιστής ξεκινά τη ζωή του ως ζαρωμένος υπερήλικας και πεθαίνει ως βρέφος.
Ας τα πάρουμε από την αρχή:
ΚΙΝΗΜΑ: Ο όρος υπονοεί ότι η δημιουργία του κινήματος είναι αυθόρμητη και επομένως το κίνημα βάσης δεν έχει τις παραδοσιακές μορφές οργάνωσης και δομής.
AΛΛΑΓΗ : Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είσαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή, η αντίφαση σύμμαχός σας. ~ Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Αν είδατε κάτι από αυτά, ευχαρίστως να το κουβεντιάσουμε. Με τον Πόντα.
Όπως αποκαλύφθηκε από τους ίδιους στις τηλεμαχίες, το προηγούμενο καλοκαίρι συναντήθηκαν η Φώφη Γεννηματά με τον Σταύρο Θεοδωράκη και τα μιλήσανε , τα συμφωνήσανε και τα μοιράσανε. Όλα στημένα, διορισμένα .
Κάτι άρχισε να μυρίζει με την λυσσαλέα άρνηση για την ηλεκτρονική ψηφοφορία αλλά δώσαμε τόπο στην οργή για χάρη της παράταξης.
Στις κάλπες προσήλθαμε 212.000 πολίτες με ελπίδα και διάθεση στράτευσης και προσφοράς. Εκλέχτηκε η πρόεδρος και από την DAY 1 άρχισαν τα παρατράγουδα.
Η νέα πρόεδρος με καισαροπαπική συμπεριφορά συγκρότησε έναν στρατό σφογγοκωλάριων και μας τρέλανε στους φετφάδες . Φορέσαμε καπέλα ως τα γόνατα.
Άντε υπομονή ως το συνέδριο και δυστυχώς τα ίδια και χειρότερα. Προαποφασισμένες καταστάσεις, διορισμένα πλην άφωνα όργανα.
Πώς την πατήσαμε πάλι ρε γατόνια; Μπαρουτοκαπνισμένοι συνδικαλιστές και πανάρχαια κομματικά μέλη.
Η ζωή όμως είναι αμείλικτη και η δημοσκοπική κατρακύλα συνεχίστηκε επιβεβαιώνοντας όλους εμάς τους γκρινιάρηδες . Αυτό το γιαλαντζί κόμμα πέθανε εν τη γενέσει .
Αυτό που παρακολουθούμε στις οθόνες μας είναι ένα placebo γκρουπούσκουλο που συντηρείται από τα στατιστικά λάθη των δημοσκοπήσεων.
Το μαγαζάκι της Προέδρου που κάνει σκούπα υπέρ της επανόδου της Νέας Δημοκρατίας. Εκφράζουν τις πλέον αναχρονιστικές απόψεις πλειοδοτώντας σε συντηρητισμό. Zήλεψαν την επιτυχημένη πορεία των σαμαροβενιζέλων και ράβουν κουστούμια.
Και τελικά το κατάφεραν. Σπρώχνουν πολίτες στην αγκαλιά της Δεξιάς με περισσή τέχνη. Τόσο που αγγίζει την αυτοδυναμία. Ποιος όμως θα ψηφίσει τον κολαούζο όταν μπορεί την original; Τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν ψελλίζοντας δήθεν αντιδεξιές κορώνες.
Ο πολιτική χωρίς πολιτικούς Σταύρος την κοπάνησε βέβαια στα δύσκολα. Θα διαπραγματευτεί μόνος του την πολιτική του επιβίωση. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα δυστυχώς.
Είναι κρίμα. Για την δημοκρατική παράταξη . Για την Ελλάδα .
ΚΙΝΑΛ. Να ζήσουμε να το θυμόμαστε.
ΟΓιώργος Πίτσοςείναι Πολιτικός Μηχανικός.
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the view of the author
iPorta.gr