Θα γραφτούν και θα ειπωθούν πολλά για τον Μανώλη Γλέζο.
Δάκρυα θα κυλήσουν.
Λύπη για την απώλεια θα εκφραστεί.
Η αριστερά θα τονίσει την «ιδιοκτησία» του «συμβόλου».
Η δεξιά, το σοσιαλιστικό και φιλελεύθερο κέντρο θα τονίσουν το πανανθρώπινο μήνυμα της ηρωικής του πράξης, 30 προς 31 Μαΐου 1941, να κατεβάσει ―μαζί με τον Λάκη Σάντα― τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη των Αθηνών.
Θα γραφτούν και θα ειπωθούν πολλά για τον Μανώλη Γλέζο.
Θα ειπωθεί ―ενδεχομένως― ότι η Ελλάδα φτώχυνε με τον θάνατό του.
Η είδηση του θανάτου του σήμερα,
ηλιόλουστη Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020,
με την Αθήνα πολιορκημένη όχι από κανέναν ξένο κατακτητή αλλά από έναν αόρατο ιό,
έφερε και στα δικά μου μάτια λίγα δάκρυα.
Μετά χαμογέλασα· με χαμόγελο λίγο πικρό, στην αρχή.
Όπως συνηθίζω όταν μαθαίνω τον θάνατο ενός σημαντικού (για μένα) εκπροσώπου τού ανθρώπινου είδους· που όμως πρόλαβε να ζήσει και να αφήσει καλή κληρονομιά, με έργο και λόγο.
Και γίνεται χαμόγελο σχεδόν χαράς αυτό που μου έρχεται όταν σκέφτομαι ότι στον Μανώλη Γλέζο (όπως και στον Λάκη Σάντα) χαρίστηκε τύχη αγαθή να εκφράσει την πανελλήνια και (κατόπιν) παγκόσμια αντίθεση στο κυρίαρχο τότε σύμβολο της φριχτότερης μάστιγας του κόσμου.
Μάστιγα ιδεολογική, μάστιγα ρατσιστική, μάστιγα εθνικιστική, μάστιγα εξευτελισμού κάθε ανθρώπινης και ανθρωπιστικής αξίας.
Η «Μάστιγα του Αγκυλωτού Σταυρού», για να θυμηθώ τον Μπέρτραντ Ράσελ.
Είναι σχεδόν χαμόγελο χαράς αυτό που μου έρχεται γνωρίζοντας ότι ο Μανώλης Γλέζος πλούτισε τόσο πολύ την Ελλάδα και τον Κόσμο, που ο θάνατός του, μετά από 98 χρόνια εντατικής ζωής, μοιάζει αδύναμος να μας φτωχύνει.
Μου φέρνει χαμόγελο χαράς η γνώση ότι ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι τής απανθρωπιάς, του πόνου, τού πολέμου, του λιμού και του λοιμού, θα βρεθούν άνθρωποι, φλεγόμενοι από το πάθος της ελευθερίας και της ανθρωπιάς, να φωτίσουν την όποια μαυρίλα και να προετοιμάσουν το γλυκοχάραμα της επόμενης μέρας.
Ας είναι αιώνια η μνήμη τού Πρώτου Ευρωπαίου Αντιστασιακού.
Ας είναι αιώνια η μνήμη τού ανθρώπου που τίμησε την Ελλάδα και όλους τους Έλληνες (ακόμα κι αυτούς που δεν το ξέρουν ή δεν το αναγνωρίζουν) με την πράξη του.
Ας είναι αιώνια η μνήμη και το παράδειγμα του Μανώλη Γλέζου.
30 Μαρτίου 2020
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr