Σε εκείνη την αντίπερα όχθη, πέρα από τη συλλογική μιζέρια και παρακμή, η κοινωνία παρατηρεί άφωνη την ατομική ευθύνη και τον σφιχτό εναγκαλισμό μιας σειράς ψεμάτων που συνθέτουν την αντικειμενική πραγματικότητα. Και καθώς η ο άνθρωπος, το άτομο έχει μια φυσική ροπή να επιδεικνύει μια θρησκευτική πειθαρχία σε σκηνοθεσίες και συνωμοσίες που θεωρεί ότι μπορούν να το ωφελήσουν, είναι διατεθειμένος να διαπραγματευτεί με τους πιο εκμηδενιστικούς όρους την επιβίωσή του, το παρόν της ζωής, μόνο και μόνο με την προσδοκία μιας κάλπικης μελλοντικής ανταμοιβής. Η μοναξιά και η απομάκρυνση μεταμορφώνει τη ροή της ζωής σε μια ψευδαίσθηση ατομικιστικής εκπλήρωσης. Η ματαιοδοξία χαϊδεύεται με τις αυταπάτες.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr